Reisverslag Mexico

Chichen Itza

Na elf uurtjes vliegen gaat La Ruta Maya beginnen. We landen in Cancun en voordat we kunnen uitrusten van onze jet-lag moeten we eerst nog 2 uurtjes "bussen" naar het plaatsje Valladolid. Het zou een van de vele busritten worden.  De dag erna is het vroeg opstaan op weg naar onze eerste en meteen de meest bekende Maya ruïne: Chichen Itza. We zijn een van de eerste bezoekers. Het is nog lekker rustig en niet zo warm, zodat we alles op ons gemak kunnen bekijken. Spijt van het vroege opstaan hebben we niet, zeker op het moment dat busladingen vol toeristen binnenkomen. De bekendste piramide van Chichen Itza, El Castillo, werd zo gebouwd dat de zon en de schaduw twee keer per jaar, tijdens de zonnewende, een slang tekenen langs de trappen. De kop van de slang is onderaan uitgehouwen in steen.

Uxmal

Ook nu zijn we weer vroeg bij de Maya ruïnes. Alhoewel minder bekend dan Chitzen Itza zijn deze ruïnes veel mooier. Na 2 uurtjes rondgekeken te hebben vinden we het wel welletjes. We besluiten om de bus terug te pakken. Dat het drie uur zou duren voordat de bus uiteindelijk zou komen wisten we toen nog niet! Terug in Merida gaan we op zoek naar de standaard souvenirs: een macca (hangmat) en een sombrero. Inmiddels begint het te regenen. Aangezien er nog geen rioleringen zijn staan alle straten in een mum van tijd blank. Merida is opeens het Venetië van Mexico geworden. Opeens wordt duidelijk waarom de stoepranden zo hoog zijn. Na een lekker pizza sluiten we de dag af met een lekker Mexicaans biertje op een terras. Veel rust krijgen we niet, continu proberen de verkopers je een nieuwe hangmat, een panamahoed of iets anders te verkopen. De dag erna doen we het rustig aan. We rijden naar Progresso en maken er een lekker stranddagje van. 's Avonds nemen we de nachtbus naar Palenque.

Yaxchilan

Met een houten langwerpig bootje via de grensrivier tussen Mexico en Guatemala komen we na een uur aan bij de Maya ruïnes van Yaxchilan. Deze liggen verborgen in het diepe tropische regenwoud. Op een open plekje slaan we onze tenten op. We zien een tarantula (wel al dood) en vier brulapen komen een kijkje nemen wie deze vreemdelingen zijn. We doen het rustig aan en zwemmen voorzichtig in de snelstromende rivier. Het wordt vroeg donker. Liggend in de tent 's nachts is het een ware belevenis om alle junglegeluiden te horen. Bovendien breekt er nog een mooi onweer los.

De volgende dag vertrekken we vroeg via de rivier naar de plek waar onze jungletocht zal beginnen. Vandaag zullen we zo'n 20 kilometer in de jungle gaan lopen. Goed ingepakt en gewapend tegen de muggen beginnen we aan het moddergevecht: het pad waarop we lopen lijkt regelrecht op een modderbaan. Al ploeterend banen we ons een weg door de jungle. Opzienbarend zijn de schitterende vlinders in fel gele & blauwe kleuren en wel 10 cm. groot. Leuk om te zien zijn de ijverige mieren die af en aan lopen over de boomstammen met groene blaadjes boven hun hoofd. Na 2,5 uur ploeteren komen we aan bij de ruïnes van Bonampak. Deze Maya stad is pas in 1946 ontdekt. Indrukwekkend zijn de fresco's. en de mooie stelae. Alhoewel deze ruïne alleen per voet door de jungle of met een klein vliegtuigje te bereiken is, ontbreekt de ijskoude CoCa Cola niet. Mexico lijkt echt het land van de CoCa Cola! Na een korte rustpauze beginnen we aan onze terugtocht door de jungle. Onderweg begint het donker te worden. De lucht begint te rommelen en zachtjes valt er regen af. Het past precies bij de sfeer die je verwacht in een tropisch regenwoud. Moe maar voldaan komen we op ons eindpunt aan. Vijf uur later, rond midderdag, ploffen we helemaal onder de modder in onze hotelkamers neer.

Montebello Meren

Na een korte reis zijn we aangekomen bij ons volgende reisdoel: de Montebello meren. We slapen hier in kleine houten hutjes: echt primitief. Achter onze hutjes grazen paarden en geitjes en de kippen doen alsof ze thuis zijn en komen gewoon de hutjes binnengelopen. 's Avonds wordt het door de harde wind flink koud. De nacht wordt dan ook rillend doorgebracht onder de klamboe in de slaapzak. Toch hebben we niet te klagen. Lekker eten, zwemmen in prachtige meren, zon, paardrijden, kampvuur: wat wil je nog meer? Eigenlijk kun je hier genieten als een god in Frankrijk. Ook hier bezoeken we een Maya-ruïne. De ruïne is echter niet veel meer dan een hoopje stenen. Pas volgend jaar geeft de regering geld voor de restauratie ervan. Duidelijk is dat hoogstwaarschijnlijk heel veel Maya ruïnes zich ergens onder de grond in de dichte jungle bevinden. Wie weet hoe lang het nog zal duren voordat deze oude steden ontdekt zullen worden. Na de ruïnes bekeken te hebben, gaan we per pick-up weer richting een van de schitterende meren. Daar aangekomen staan zes paarden voor ons klaar.

Dit wordt voor mij de eerste keer dat ik ga paardrijden en ondanks mijn verbrand achterste wordt het een schitterende tocht langs de meertjes, houten huisjes van de boeren en door de bossen buiten de normale paden: dit is echt het Zwitserleven gevoel. Af en toe sprint mijn paard er als een gek van door en heb ik moeite om erop te blijven. Na drie uur komen we moe maar zeer voldaan weer aan. Na nog een frisse duik genomen te hebben, vallen we aan op het lekkere eten. Daarna zitten we met z'n allen rond het kampuur: muziek & nootjes erbij, totdat de regen dit mooie tafereeltje verstoord.

Onze laaste dag in Mexico gaan we met z'n allen naar een vluchtelingenkamp met Guatemalteekse vluchtelingen. Het kamp, genaamd Santa Fe,  is een van de vier ranges waar Doña Maria vluchtelingen opvangt. Het kamp is vrij nieuw: pas twee maanden oud. Na een tocht van 3,5 maand zijn de vluchtelingen in Mexico aangekomen. Tien jaar lang zijn ze van hot naar haar gestuurd, voordat ze terecht kwamen in Santa Fe. Onderweg zijn kinderen gestorven, vele anderen zijn wees. Allemaal op de vlucht omdat hun land of hun oogst door de militairen wordt afgepakt of omdat hun ouders vermoord zijn. Hele families worden in hutjes opgesloten, die vervolgens in brand worden gestoken....

Hier in Santa Fe leven ze ook in houten hutjes. Stromend water is er niet en de kinderen zien er met hun dikke buik ondervoed uit. Wel verbouwen ze zelf koffiebonen en mais. Zo proberen ze zelf een nieuw bestaan op de bouwen in Mexico. Het ziet er nl. niet na uit dat ze terugkunnen naar Guatemala. Bovendien zijn ze in Mexico ook beperkt in hun bewegingsvrijheid: ze mogen de staat Chiapas niet uit. Hoe groot kan de tegenstelling zijn. Naast het vluchtelingenkamp staan op een industrieterrein de flesje CocaCola en andere etenswaar hoog opgestapeld. Goh, wat zit de wereld toch vreemd in elkaar. Hopelijk wordt het geld dat we inzamelen goed gebruikt.

Na een lekker ontbijtje vertrekken we met de bus naar Comitan. Daar worden we opgepikt door een kleine vrachtauto. Hup, met z'n allen in de laadbak en zo'n 1,5 uur hobbelend naar de grens. Naarmate we Guatemala naderen wordt het landschap steeds aantrekkelijker en de bergen steeds hoger.

Reisgids Mexico

Reisorganisaties naar Mexico

Inspiratie opdoen voor je reis naar Mexico, op zoek naar leuke aanbiedingen voor een reis naar Mexico of benieuwd naar wat te doen in Mexico? Kijk dan eens bij onderstaande reisaanbieders:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•