deTraveller - Reisverslag Toronto

Dag 1: Aankomst

Om 16.05 Toronto tijd landen we. De CN-tower hebben we vanuit de lucht al kunnen zien. Grensformaliteiten vallen best mee (standaardvragen als wat doen we in Canada, waar gaan we naartoe). Na even zoeken vertrekt onze gereserveerde bus vlak voor onze neus. Dat wordt dus een half uurtje wachten. Maar de volgende buschauffeur is zo vriendelijk dat hij ons voor het hotel afzet (eigenlijk moesten we een flink stuk lopen met alle bagage, dus die man verdient de eerste fooi !).

Op de kamer van ons hotel Holiday Inn (voorheen Days Inn), zijn we eigenlijk te moe om nog op pad te gaan voor eten, maar we dwingen onszelf toch even naar buiten te gaan. Omkomen van de honger kan je hier niet, overal zijn eettenten. Maar het wordt de Mc Donalds. De eerste regendruppels komen eraan, gelukkig zijn we maar 1 blok verwijderd van ons hotel. Wel handig, zo’n straatsysteem, geen bochten, alles recht op recht, dus alleen even onthouden hoeveel blokken je welke kant oploopt. Het is vandaag de nationale feestdag van Canada (1 juli), maar we zijn zo moe dat we niets meer meekrijgen van het vuurwerk. Het uitzicht op de stad is ’s nachts schitterend, moeten we morgenavond een foto van maken.

het oude stadhuis van Toronto

Toronto Skyline

447 meter hoog op een glasplaats

Toronto Skydome

het dak van de skydome gaat open

Toronto Ferry

drukte bij de ferry

Dag 2: Toronto ontdekken

Door het tijdsverschil zijn we vroeg uit de veren. De stad ligt er om 9 u ’s ochtends nog uitgestorven bij. Oude gebouwen wisselen zich af met moderne wolkenkrabbers; de ene wat mooier dan de andere. De Municipal Building, het oude stadhuis, ligt er erg statig en indrukwekkend bij, midden tussen alle moderne gebouwen.

Bij de CN Tower is het nog rustig (een paar toeristenbussen daargelaten, die we snel ontwijken). Na een enerverende tocht omhoog ( lift met glazen wanden, zodat je van het uitzicht kan genieten, maar daarbij ook kids die naar de voorbijsuisende muren kijken ipv het uitzicht) kunnen we van het schitterende uitzicht genieten. Het dak van het honkbalveld (Skydome) beneden ons wordt net opengeschoven, de treinen zijn net speelgoedtreintjes, zwembaden tellen is ook leuk en de bouwputten zijn net grote zandbakken. Het hoogst toegankelijke punt (met onze kaartjes) is 447 m. Bijzonder is dat je op deze hoogte op een glasplaat kan staan, waardoor je recht naar beneden kan kijken. Lachen gegarandeerd, een groot deel van het publiek waagt zich er gewoon niet aan, de anderen zijn “stoer” en gaan er met behoorlijk wat stunten opstaan, vast ervan overtuigd dat het toch wel eens mis zou kunnen gaan. Wil je hogerop in de toren, dan kan dit, mits je een reservering maakt voor het restaurant. Verder kan je daar nog een film zien en een racespel spelen. Terug beneden staat er een enorme lange rij toeristen in de brandende hitte te wachten om naar binnen te kunnen. Dus erg raadzaam om hier zo vroeg mogelijk naar toe te gaan!

Via de haven bij het Harbourfrontcentre kuieren we van schaduwplek naar schaduwplek en genieten van een verrukkelijk ijs met Belgische chocolade!. De planning was om met de veerboot over te steken naar de Toronto Islands en daar lekker te gaan wandelen en lunchen. Alleen …. Iedere inwoner van Toronto had blijkbaar hetzelfde idee. Een enorme mensenmassa werd in de veerboot gepropt. Hoezo veiligheidsvoorschriften ? Ons niet gezien ! Wij zijn lekker langs de waterkant gaan genieten van het uitzicht en de uitpuilende boot die even later vertrok.

De St Lawrence Market (overdekte markthallen) waar we wat willen gaan eten is dicht, want het is zondag. Na nog wat verder rondkuieren vinden we een gezellig terrasje waar we genieten van een wat late lunch. Aan de overkant van de straat ligt de Christmasshop, moeten we even snuffelen. Maar het is hiervoor toch echt te warm, bovendien is alles zo breekbaar dat we gezien de reis die we voor de boeg hebben, toch niets kunnen meenemen.

De Hockey Hall of Fame is voor de kids een echte aanrader. De tentoongestelde uitrustingen en bekers zeggen ons niet zoveel, maar je mag zelf op een ijshockeybaan staan en proberen punten te scoren of je kan keeper spelen (dit laatste hebben we maar niet gedaan, want de pucks kwamen wel erg hard uit de muur geschoten, en dat zonder beschermende kleding en geen ervaring lijkt ons niet zo handig. Je kan zelf commentator spelen van een hockeywedstrijd, waarna je dit filmpje met je commentaar kan doormailen naar de thuisblijvers. En voor de kids in plaats van een voetbaltafel een ijshockeytafel ! Helemaal te gek !!

Via PATH (het grootste ondergronds winkelcentrum ter wereld, met 27 kilometer winkels!) lopen we naar Eaton Centre (grootste overdekte winkelcentrum). De inwoners die niet met de boot mee gingen, lopen hier allemaal rond. Gigantisch druk, dus niet echt leuk. Ondanks de hitte kan je nog beter buiten rondwandelen, daar is het tenminste lekker rustig.

In de buurt van ons hotel gaan we naar een Vietnamees restaurant. Dit bevalt zo goed dat we beslissen de volgende avond hier ook te komen.