Reisverslag Brazilië

De wereldberoemde stad Rio de Janeiro heeft haar naam te danken aan een misverstand. Op 1 januari 1502 kwam de Portugese ontdekkingsreiziger Gaspar de Lemos aan bij de baai van Guanabara. Hij ging er vanuit dat de baai de monding van een rivier was, keek op zijn kalendar en noemde de rivier: rivier van januari of te wel in het portugees: Rio de Janeiro. Overigens zijn de meningen verdeeld over zowel het jaartal als de exacte maand.

Rio is met name beroemd vanwege het uitbundige gevierde carnaval en zijn drukbezochte stranden, zoals Copacabana en Ipanema, Andere bezienswaardigheden zijn het reusachtige standbeeld Christus de Verlosser, dat staat op de 710 meter hoge Corcovadoberg en de Suikerbroodberg (Sugar Loaf) met zijn kabelbaan.Berucht zijn de vele favela's.

Rio de Janeiro

Copacana, Rio de Janeiro. Een droom die werkelijkheid wordt. Net aangekomen vanuit het koude Nederland worden de wereldberoemde stranden meteen bezocht. Eerst Copacabana, vervolgens Ipanema en daarna nog een aantal kleinere (de belangrijkste stranden zijn verder: Flamengo, Botafogo, Urca, Vermelha, Leme, Leblon, Sau Conrado). Twee dingen vallen als eerste op: de vele hardlopers die bij zo'n 30 graden door het zand ploeteren en inderdaad de mooie Braziliaanse meiden in hun strakke bikinibroekjes die diep zijn uitgesneden. Verder vallen de lekker hoge golven op, de grote porties van het eten (eigenlijk voor twee personen) en de schoonheid van de stranden. Er is eigenlijk maar 1 minder punt en daar kom ik 's avonds achter: ondanks het zorgvuldige smeerwerk is mijn huid op diverse plaatsen heerlijk verbrand. Maar goed, dat mag de pret niet drukken. De komende zes dagen wordt deze wereldberoemde stad bezocht.

Het hotel, Hotel Astoria aan de Republica do Peru, ligt zo'n honderd meter van het Copacabana strand af. Mijn hotelkamertje is klein, met radio, tv, airco (die een ontzettende herrie maakt) en een prima badkamer. Alleen het uitzicht ontbreekt: ik kijk uit op een binnenplaats. Verder beschikt het hotel over een zwembad, sauna, en 's morgen over een heerlijk ontbijtbuffet. Rio blijkt een ontzettend mooie stad te zijn met zeer veel sloppenwijken en echte armoede. Overal zie je mensen als een hoopje ellende zitten of liggen langs de straat. Vlakbij het hotel leeft een familie in een oud verroest VW-busje. Wat verder nog opvalt in Rio zijn de vele openbare telefoons netjes gegroepeerd in halve schelpen, de stoepen die allemaal bestaan uit duizenden kleine steentjes (portugees mozaïk) en de duizenden bussen die het openbaar vervoer verzorgen. Elke seconde komt er wel een bus langs.

op weg naar Sugar Loaf

Copacabana Rio de Janeiro

Copacabana

Met de trein naar Corcovado

Een van die bussen (lijn"Urca") brengt me naar Sugar Loaf of te wel Pao do Acucar in de baai van Guanabara. Een mooie bergtop vanwaar je een mooi uitzicht hebt over geheel Rio. Met een kabelbaan bereik je via een middenstation (Morro da Urca) de 400 meter hoge top van Sugar Loaf. De suikerberg verwijst naar de suikerhandel rond 1700. Hierna breng ik een bezoekje aan het centrum van Rio. De derde dag wordt er eentje om nooit te vergeten. Madonna geeft een concert in het grootste stadium ter wereld: Maracana. Vier uur voor de aanvang van het concert bemachtigen we de fel begeerde veldkaartjes. Aangekomen bij het stadium zien we duizenden jonge cariocas in oneindige rijen.Het stadium is echt indrukwekkend: volgepakt met 120.000 mensen en om negen uur 's avonds is het nog altijd 35 graden. Twee keer dreigt het mis te gaan als er grote vechtpartijen uitbreken en iedereen naar achteren wordt geduwd. Maar verder ademt het stadium een echte carnavalssfeer uit: iedereen zingt en danst. De dag erna wordt een rustdag. Met een busje brengen we een bezoek aan de botanische tuin. 's avonds voor mij het tweede bezoek aan Sugar Loaf, maar dan bij duisternis. Het uitzicht is wederom indrukwekkend. Na het avondeten gaan we opzoek naar de discotheken. Op veel plekken zijn echter Amerikaanse mariniers aanwezig en moet veel entree betaald worden.

De vijfde dag gaan we op weg naar het tramstation om naar de oudste wijk van Rio te gaan, Santa Terese. Bij de beroemde Arcos da Carioca aangekomen (een aquaduct uit 1750, die vanaf 1896 dienst doet als viaduct voor een tram) maak ik een foto op het moment dat er een tram passeert. Voor de zekerheid had ik mijn kleine fotocamera meegenomen. En ja hoor, opeens verschijnen 4 straatkinderen naast ons. We worden een beetje in een hoek gedreven en plotseling grijpt eentje van hen naar mijn moneybelt. Ik duw hem weg en we zetten het op een lopen. We komen goed weg. Een overval op klaarlichte dag in een van de grootste straten in Rio! Met de tram vervolgens we onze weg, bergopwaarts naar Santa Terese. Van hieruit zijn de diverse sloppenwijken, de favela's, goed te zien. De eerste sloppenwijk ontstond overigens al voor 1900. We vervolgens onze weg naar het centrum. Eindpunt is Colombo, een byzonder mooi koffiehuis annex restaurant met lekkere gebakjes. Op de terugweg nemen we de metro die er zeer schoon en verzorgd uitziet. Na het avondeten besluiten we om goed te gaan stappen. Maar waar? Eerst proberen we het in Ipanema. Maar wat we vinden is of te duur of niet flitsend genoeg. Uiteindelijk besluiten we naar HELP te gaan (de grootste discotheek van Brazilië, gelegen in Copacabana ). Binnen blijken er mooie Braziliaanse dames aanwezig te zijn. Ze zien er aantrekkelijk uit met hun donkere haren en donkere ogen. Al snel komen we in gesprek met een aantal van hen. Er wordt gedanst, gepraat en gedronken. Het lijkt een mooie avond te worden, totdat ik plotseling door begin te krijgen hoe de vork in de steek zit. Alle aantrekkelijke meiden, en dat zijn ze dus allemaal, blijken prostituees te zijn. En ja hoor, op een gegeven moment krijg ik ook het voorstel: "$ 100,- to make love". Ik antwoord haar dat ik alles wil geven, maar geen geld. Ze verlaagt haar aanbod naar $ 50,- en zegt dat dit nu eenmaal haar werk is en ze het geld hard nodig heeft. Zodra ze door heeft dat ik niet ga betalen, is ze weg. Het mag de pret niet drukken. Vlak voor sluitingstijd, om 4 uur, gaan we er vandoor. Alweer een ervaring rijker..(de discotheek is inmiddels op last van de gemeente Rio gesloten). De zesde dag doen we het wederom rustig aan en genieten van het uitzicht over Rio vanuit de 700 meter hoge Corcovado. Hier bevindt zich het grote Christusbeeld (30 meter hoog, 30 meter breed met gestrekte armen). Dit beeld is in 1931 onthuld als nationaal monument. Aan de voet van het monument bevindt zich een kleine kapel. Rio is inderdaad een een mooie, boeiende en swingende stad. En of het nu echt gevaarlijker is dan Amsterdam of Rotterdam?. De dag erna vertrekken we 's ochtends om 5 uur op weg naar Parati, langs de schitterende kustlijn met haar mooie stranden. Een busrit van 5 uur.

zicht op de favela's

Corcovado

Het pittoreske Paraty

Paraty

Paraty (Parati) is een schilderachtige plaats. De huizen zijn allemaal voorzien van mooie kleurtjes en het centrum is autovrij gemaakt, zodat het lekker rustig is. Jozef, de eigenaar van het hotel, komt oorspronkelijk uit België. Hij is hier zo'n 20 jaar geleden gekomen als ontwikkelingswerker en uiteindelijk hier gebleven en getrouwend. Nadat we lekker gegeten hebben en wat winkeltjes bekeken, huren we een boot en maken een tocht langs de vele eilandjes voor de kust. Op een van de eilandjes stoppen we om wat te drinken en te zwemmen. Het weer is helaas niet zo goed, maar dat mag de pret niet drukken. Voor ons is het een goede gelegenheid om uit te rusten van de lange busrit. Het eiland is net dat van Robinson Crusoë: een klein strandje met wit zand, een paar kleine hutjes, gemaakt van Bamboe en hout, die dienst doen als restaurantje. Ik denk dat er in totaal zo'n 10 mensen wonen.

Sao Paulo

Een busrit van wederom 5 uur brengt ons naar Sao Paulo, de grootste stad van Zuid-Amerika met zo'n 15 miljoen inwoners. Een uur voor het eigenlijke centrum kom je al door de eerste buitenwijken. Het centrum doet moderner aan dan Rio de Janeiro. Ook de mensen zien er moderner uit. Het mooie van grote steden is vaak het vele groen: de parken. Ook hier in Sau Paulo zie je ze overal. Ons verblijf in Sao Paulo is helaas kort. We hebben een busrit voor de boeg van maar liefst 15 uur

Foz do Iguacu

Ons hotel ligt naast de busterminal en ziet er erg modern uit. Bij nader inzien blijkt dat het gebouw niet helemaal af is. Alleen de eerste 4 etages zijn af, de rest is nog 1 blok beton. Na een korte rust gaan we de wereldberoemde watervallen bekijken van de Braziliaanse zijde. Iguacu betekent in het guarani "grote wateren". Ook al heb je er over gelezen en foto's ervan gezien, in het echt is het echt indrukwekkend. Het is namelijk niet 1 waterval, maar in totaal 215 watervallen over een lengte van 3 kilometer. Overal komt water omlaag. De watervallen zijn minder hoog dan de beroemde Niagara Falls (20 meter), maar wel 2 keer zo breed. We volgen het pad langs de watervallen door het "tropische regenwoud": overal zijn er vlinders in de mooiste kleuren, vogels, allerlei reptielen en salamanders. In een uur zie ik haast evenveel van de flora en fauna als de totale vorige vakantie in Midden Amerika bij elkaar. De volgende dag bezoeken we de Argentijnse kant van de watervallen. Allereerst gaan we naar het drielandenpunt tussen Brazilië, Argentinië en Paraguay. Het zijn 3 grenspalen op de oevers van de in een T-splitsing kruisende rivieren de Parana en de Iguacu. Aan de Argentijnse kant zijn er 3 verschillende wandelingen uitgezet langs de watervallen en door de schitterende natuur: eentje onderlangs de watervallen, eentje bovenlangs en eentje naar de "garganta del diablo" (de mond van de duivel). Motorbootjes brengen ons tot vlakbij de waterval. Het is een schitterend gezicht en het geluid is oorverdovend. Tenslotte koelen we onszelf wat af in 1 van de meertjes onderaan een waterval. Tot zover Brazilië.